Μικρές ευτυχίες

Να τα πίνεις με τον παιδικό σου φίλο στο καφενείο μετά τη δουλειά του. Κουαντρώ vs Ursus, κι όποιος αντέξει!
Να σε νοιώθει πριν καν ανοίξεις το στόμα σου.
Να πηγαίνετε μαζί στο θέατρο επειδή έτσι σου 'ρθε βρε αδερφέ.
Να τον αγαπάς γι' αυτό που είναι.
Να τον αγαπάς για όλα όσα θα μπορούσε να γίνει, οτιδήποτε, ό,τι εκείνος επιθυμήσει.

Το σινικό τείχος

Υπάρχουν πάθη στη ζωή που είναι μη ικανοποιήσιμα. Οχι ανικανοποίητα, γιατί το ανικανοποίητο δεν έχει εκπληρωθεί ακόμη ή θα μπορούσε να είχε εκπληρωθεί υπό ορισμένες συνθήκες. Τα μη ικανοποιήσιμα δεν πρόκειται ποτέ να βρούνε δρόμο προς την επιφάνεια και ούτε υπήρξε ποτέ η πιθανότητα να εκφραστούν.
Είναι σα να έχεις μια εξίσωση που να οδηγεί σε αντίφαση π.χ. 0=2.
Ή σα να βρίσκεσαι μπροστά σ ένα συμπαγές τείχος, μακρύ, ψηλό, βαθύ και να προσπαθείς να το διατρυπήσεις ή να πηδήξεις ή να σκάψεις για να περάσεις απέναντι.

Καρποί

Της δινείς τροφούλα, νεράκι, αγάπη. Τη θυμάσαι, την επισκέπτεσαι, την παρατηρείς, της κόβεις τα ξερά φυλλαράκια, διώχνεις τα σκουληκάκια, τα εντομάκια, τα ζιζάνια που την ενοχλούν. Μόλις χειμωνιάσει αρχίζει να ζωντανεύει, το πράσινο γίνεται κιτρινάκι και μετά πορτοκαλάκι. Σφαιρικοί, ζουμεροί οι καρποί της γεμάτοι υγρά και ζωή. Πριν το τέλος θέλει και πάλι προσοχή γιατί η χειμωνιά θα να την τσακίσει τη στιγμή που θα έχει απλώσει όλα της τα πλούτη μπροστά σου.
Μια από τις μεγαλύτερες ευτυχίες μου είναι ν' απλώνω το χέρι μου για να κόψω ένα πορτοκάλι από το δέντρο.

Μικρά

Να ζεις σε μια πόλη όπου όλα βρίσκονται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου το πολύ είναι ωραίο. Σε μισή ωρα έχεις πληρώσει όλους τους λογαριασμούς σου και , άντε, θέλεις κι άλλη μισή για να στείλεις ένα γράμμα!
Να ζεις, γενικώς, είναι ακόμα ωραιότερο!

Αποκτήματα

Μετά από το φόβο της αναισθησίας, έχω απέναντί μου το φόβο της δυσπλασίας. Επίσης έχω έναν αέρα που φυσάει στην καρδιά μου, αρκετό καπνό στα σωθικά μου και μια τόση δα παραμόρφωση.

Το στιχάκι της ημέρας

Και μπήκαμε στα χρόνια
που όλα εξηγούνται
και όλα συζητιούνται
Κανένας μας δε φταίει

Και μπήκαμε στα χρόνια
που όλα έχουν γίνει
Τι τάχα να χει μείνει
που ακόμα να μας καίει;

Περίπτωση παπά

Στο φωτοτυπάδικο/σκαννεράδικο/εκτυπωτικό μαγαζί της γειτονιάς βλέπω τον πάτερ με το voice recorder ανά χείρας, τα CD και κάτι έγγραφα που ήθελε να σκαννάρει. Περιμένοντας, έχει πιάσει την ψιλή κουβεντούλα με τους καταστηματάρχες (ένα ζευγάρι) και κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι τους λέει χαριτολογώντας: "ναι, στις 4 αλλάζει η ώρα απόψε. μάλλον βεβαια εσείς θα είσαστε ξύπνιοι στο κρεββάτι σας και δε θα κοιμάστε! Άλλα πράγματα γίνονται εκείνη την ώρα!"