Home alone σήμερα και όλη μέρα σεφράρω ανηλεώς, χαζεύω φωτογραφίες, τακτοποιώ φωτογραφίες, αναρτώ φωτογραφίες. Μέχρι εκεί φτάνει η δημιουργικότητα σήμερα. Δε φωτογράφησα ούτε περπάτησα, μίλησα ελάχιστα, δε μάζεψα τα πεσμένα φύλλα της αυλής (και αυτό θα το πληρώσω πολύ ακριβά αύριο...), δεν πήγα στην πόλη, δε μελέτησα, δεν πήγα τα ρούχα στο πλυντήριο.
Βρίσκομαι στο μεγάλο δίλημμα: να ξεπακετάρω μερικά από τα άπειρα κουτιά της μετακόμισης ή να δω, για νιοστή φορά, την Audrey Hepburn να μου αποκαλύπτει ότι δεν είναι τελικά μια ελαφρόμυαλη χαζούλα αλλά μια τραγική γυναίκα που αναζητά την αγάπη, στο Βreakfast at Tiffany's?
Η μουσική είναι του Henri Mancini και τα λόγια του Johnny Mercer.
Η ταινία είναι του Blake Edwards και το βιβλίο του Truman Capote.
4 σχόλια:
ξεπακεταρισε βλεποντας/ακουγοντας την αγαπημενη σου ταινια στο background...
δεν ξερω για σενα, ειναι κατι που μαρεσει
το εκανα ασυστολα με την αμελι!
Έξοχη ιδέα, Μαρία λεμονάτη (γιαμ γιαμ, τι νόστιμη που ακούγεσαι!).
Η Αμελί ειναι άλλη μία γλυκειά εξάρτηση!!! Σχεδόν ξέρω τους διαλόγους par coeur!
Kαι κάτι που δένει τις δύο Audrey: η σκηνή της Αμελί στη βέσπα με τον καλό της ειναι "αντιγραφή" αντιστοιχης σκηνής της Hepburn με τον Gregory Peck στο Roman Holiday.
home alone episis serfaro episis anarto fotografies episis alla kai xazeva to proi ton yperoxo ilio poly oreos itan!!! gia tis foto sou apantisa kai sto diko mou
poli mou aresei to diko sou blog kai to witty grapsimo sou kalinyxta!!!
Δεν ειναι υπέροχος ο ήλιος το χειμώνα?!! Κι εγώ τις λατρεύω αυτές τις μέρες!
Καληνυχτα!
Δημοσίευση σχολίου