Και πήγαινε λοιπόν το Χόντα Σίβικ, και έφτασε στη διασταυρωση, και είχε ένα πράσινο, καταπράσινο του Αμαζονίου, και έφτασε στο μέσον της διασταύρωσης, και τότε αποφάσισε το αγνώστου ταυτότητας ουφοειδές να στρίψει με κόκκινο, κατακκόκινο του πασχαλινού αυγού και να βρεθεί μπροστά στο Σίβικ στα καλά των καθουμένων.
Αυτός ο λαός πίνει πολύ τις Παρασκευές και δεν ξέρει τι του γίνεται. Πάντα με σύγχιζε το φαινόμενο happy hour. Από τις 5 το απόγευμα της Παρασκευής αρχίζουν να πίνουν (πίνουν και πίνουν και ξαναπίνουν) και μετά κυκλοφορούν στους δρόμους μες στην ανεμελιά!
3 σχόλια:
Τελικά,
κάθε happy hour τελειώνει με δάκρυα;
:)
Μα δεν το πιστευα Αγγελε... Δευτερη φορά σ ενα μήνα?!
Αυτη τη φορά ευτυχώς δεν ειχαμε ατυχημα!
Μόνο κάτι τρεμουλιαστά δαχτυλάκια στο πεντάλ!!! Πολύ αστείο!...
Πάρε τζιπ. Να τα διασκεδάζεις κιόλας τα συγκρουόμενα
[τι γκίνια, θεε μου!]
Δημοσίευση σχολίου