Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Ανεβαίνοντας τον Hudson















7 σχόλια:

7Demons είπε...

Τι όμορφες οπτικές πανδαισίες είναι αυτές!!!

Εκτός της ομορφιάς του τόπου,είναι και η δική σου οπτική που τα κάνει ξεχωριστά.
Πραγματικό χάρμα οφθαλμών!

Τα φιλιά μας από τη μάμα-πατρίδα-και να έρθουν γρήγορα τα Christmas!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Τώρα που ξανάπιασες την φωτογραφία, μη την αφήσεις!
Το ροζ συννεφάκι υπέροχο, το κτίριο με την αντανάκλαση ενδιαφέρον και το αλογάκι αρκετό για να μας γυρίσει πίσω σε χρόνια πιο ξένοιαστα!
Περιμένουμε κι άλλα!

7Demons είπε...

Έχετε πρόσκληση αγαπητή μας κυρία-για περάστε από το μπλόγκ μας.

...Και μην τεμπελιάζετε άλλο-γράφτε καινούργιο ποστ!

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Καλά μου ...οκτώ!
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια...
Βέβαια, η τεχνική μου ειναι της δεκαετίας του τριάντα... αλλά κάνω ό,τι μπορώ!

Dr_MAD είπε...

Πανέμορφες εικόνες!

Και η λέξη Μανιτού στην πρώτη πρώτη

Μανιτού, ο Θεός των Απάτσι, το μεγάλο μανιτού, ο μεγάλος προστάτης... inspired!

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Το Μανιτου ήταν αποκάλυψη! Ενα τοσοδουλι μαγικό χωριό διπλα στο ποτάμι...
Τα φιλια μου MAD!
***

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

>>btw το αλογακι ηταν ηλικιας 130 ετών και εγώ η μουλάρα ήμουν πάνω στο διπλανό του την ώρα που γυριζαν χαρούμενα!