Η 17 Ν ήταν ήρωας με αντιδικτατορική αύρα.
Χαρήκαμε όταν χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι και πέθαναν 3000 άνθρωποι γιατί έτσι την "πάτησε" η Αμερική.
Επευφημήσαμε τις ακρότητες του Δεκ 2008 και δείξαμε κατανόηση για τα χαμένα στο διάστημα "παιδιά" που ρήμαξαν την πόλη μας.
Κατηγορήσαμε τη Μαρφίν όταν κάηκαν οι τρεις από τη μολότωφ.
O Σ. Γκιόλιας, θεός σχωρέστον, είναι "παιδί" του Τριανταφυλλόπουλου και του Αναστασιάδη, αμφότεροι μπουμπούκια και λατρεμένοι από τους Ελληνες, και συνεπώς παιδί της Ελλάδας. Οι μισοί τον έχουν κάνει ήρωα και οι άλλοι μισοί λένε και ξαναλένε τι ανήθικος που ήταν.
Ενώ είμαστε ο λαός που "τα ξέρει όλα", κανείς δε μιλάει για τους δολοφόνους του.
2 σχόλια:
Λαός της υπερβολής.
Ξέρουμε μόνο να φωνάζουμε και μόνο όπου μας παίρνει. Το Δεκέμβρη του 08 κάηκε η Αθήνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κρατική βία. Όταν ο Επαναστατικός Αγώνας σκότωσε το κακόμοιρο το Αφγανάκι δεν κινήθηκε κανένας. Όταν κάηκαν 4 άνθρωποι επειδή άσκησαν το δικαίωμά τους να δουλέψουν, το ίδιο. Σιγή.
Λαός της υποκρισίας και της κακομοιριάς.
Τι να πώ, εχω μπερδευτεί...
Νομίζω ότι μας γοητεύει η βία.
Δημοσίευση σχολίου