Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Όταν οι συνάδελφοι μαθαίνουν ότι επιστρέφω Ελλάδα με κοιτάζουν εμβρόντητοι, με ένα μίγμα ανησυχίας και λύπησης (που αρχίζει να με εκνευρίζει) και με δύο τεράστια ερωτηματικά στα μάτια. Οι Αμερικανοί περιμένουν σιωπηλά ελπίζοντας να τους εξηγήσω τους λόγους. Οι μη Αμερικανοί συνήθως ρωτούν ευθέως.

13 σχόλια:

Αμερικλάνος είπε...

Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και σε ρωτάω ευθέως.

Που πας και μας αφήνεις????

ΣΠ είπε...

Γιατί προτιμώ να ζήσω και να εργαστώ στη χώρα μου.

......
Γιατί διάλεξες αυτό το όνομα? Και τι σημαίνει? Ποιος κλ*νει ποιόν?

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

"Γιατί προτιμώ να ζήσω και να εργαστώ στη χώρα μου."

Mόνον ως ανέκδοτο μπορώ να το εκλάβω αυτό... Εκτός κι αν είσαι από τους τυχερούς, που έχουν ήδη με τον ή τον άλλο τρόπο κάνει τα κουμάντα τους κι έχεις κλείσει για δουλειά... Αν όχι, είναι σφάλμα και στόχω πει εδώ και 1 χρόνο τουλάχιστον.

ΣΠ είπε...

Δεν πειράζει Άστερ, και όχι δεν ανήκω στους "τυχερούς".

Αμερικλάνος είπε...

Δεν κλ*νει κανεις κανέναν. Διάλεξα το όνομα γιατί έτσι κοροϊδεύουμε τους Έλληνες της Αμερικής που την έχουν δει Αμερικάνοι, αλλά τελικά καταντάνε Αμερικλάνοι.

Καλή δύναμη!

ΣΠ είπε...

I see!

Δεν ειναι και κανένα τρομερό βήμα αυτό. Και αν το κάνουν όλοι, η Ελλάδα θα βελτιωθεί.
Έχω εργαστεί αρκετά εδώ, αρκετά χρόνια ώστε να απομυθοποιήσω την academia και αρκετά έντονα ώστε να αποφασίσω ότι τη δουλειά μου δε θα την καρπώνεται άλλη χώρα πλην εκείνης μου με μεγάλωσε, όσο μη-κοσμοπολίτικο κι αν ακούγεται το τελευταίο!

Αμερικλάνος είπε...

Έχεις ένα δίκιο, αλλά δεν το βλέπω έτσι...

Πέρασε μια βόλτα να παραλάβεις ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Σου τάχω πει ιδιωτικά και αναλυτικά, αλλά αν επιμένεις δεν μπορώ παρά να ευχηθώ τα καλύτερα. Εμείς οι 50+, έτσι κι αλλιώς εδώ είμαστε κι εδώ παλεύουμε για την επιβίωση...

ΣΠ είπε...

Mην ανησυχείς πολύ!

Είναι μια οργανωμένη και πειθαρχημένη κοινωνία που σου επιτρέπει να επιβιώσεις ή/και να ζήσεις, ακόμη κι αν είσαι διαφορετικός.
Από την άλλη, είσαι βυθισμένος σε ισόβιο χρέος (mortgage, student loans, credit cards, kai teleiwmo den exei), μονίμως ανασφαλής με τη δουλειά σου, με ελάχιστο χρόνο για να ρεμβάσεις (και μετά όλοι το ρίχνουν στα αντικαταθλιπτικά).

Κι εδώ είχαμε οικονομική κρίση πρόσφατα (στην οποία ο Μιχάλης έχασε το μισό funding του) που μπαλώθηκε με πληθωριστικό χρήμα.

Και ποιο το αποτέλεσμα? Όλες οι υπερπροσπάθειες τόσων επιστημόνων απορροφώνται από το εδώ σύστημα (λογικό και επόμενο), η Ελλάδα (και κάθε άλλη χώρα που κάνει brain drain) δεν κερδίζει σχεδόν τίποτε και σε δύο γενιές τα μόνα ελληνικά που ξέρεις είναι τύπου "γιΑγια, Οπα, καΛΛΛημέΡΡα".

xristin είπε...

Μην ακούς κανέναν και έλα στην πατρίδα.
Είναι μαγκιά να έρχεσαι στην Ελλάδα αυτή την εποχή και μοιάζει να την έχεις(την μαγκιά καλέ!).
Θέλει και θάρρος που μοιάζει να το έχεις.
Θέλει και κάτι παραπάνω,δηλαδή την αγάπη για την πληγωμένη πατρίδα σου,που μοιάζει να σου περισσεύει.
Μην ακούς τις σειρήνες της καταστροφής και έλα.
Αν έχεις ανοιχτό μυαλό και ικανότητες θα τα καταφέρεις.
Εξάλλου "θάρρος είναι να κυριαρχείς στον φόβο σου,όχι να μην έχεις φόβο".
Δεν το λέω εγώ, άλλος πολύ πιο έξυπνος από εμένα το είπε.

Υ.γ
Άντε βρε, με έκανες και δάκρυσα.
Την αγαπάω την Ελλαδίτσα μας και θέλω να πάει καλά.
Ας τα βρούνε επιτέλους(που πιστεύω ότι θα τα βρούνε) για το καλό της Ελλάδας μας.

xristin είπε...

Εγώ είμαι πάλι.
Sorry που απο γυναίκα σε έκανα άντρα.
Τώρα που ξέρω οτι είσαι γυναίκα ο σε θαυμάζω διπλά.

Georgina είπε...

Από το όνομα του ιστολογίου σου δεν αμφέβαλα πως είσαι γυναίκα. ομως από το γραπτό σου λόγο...ακόμα εχω τις αμφιβολίες μου...αλλά ποιός νοιάζεται και για το φύλλο σου και για τη γνώμη μου? Κάποια χρόνια πριν έλεγα συχνά "θα φυγω! καλύτερα μετανάστης στη Γερμανία παρά 5ης κατηγορίας ανθρωπάκι στη χώρα μου" με πολυ εμπάθεια και πολύ μίσος...δεν εφυγα αλλά έιμαι πάντα ετοιμη για την επιβίωση μου να το κάνω. Οπου γης και πατρίς ετσι σκεφτομαι...και η γλώσσα δεν έχει νομίζω τη σημασία που της δίνεις, πολλοί που ζουν εδώ και μιλάνε χωρίς προφορα τις 300 λέξεις που χρειάζεται για να επιβιώνουν δεν βοηθάνε τόσο τη χώρα όσο αυτοί που ξεκίνησαν με 300 λέξεις γερμανικά και αγγλικα στην αλλοδαπή. Οπου γης και πατρίς φιλενάδα. Αμα φευγεις για ενα τόπο να μιλάς για τον τόπο που πήγες γιατί για τον ίδιο λόγο που εφυγες από τον τόπο σου για τον ίδιο λόγο θα ξαναφύγεις. Οπως ακριβώς γίνεται και με τις σχέσεις σου τις διαπροσωπικές... Καλή επιστροφή φιλενάδα και εύχομαι να μην το μετανιώσεις!

ΣΠ είπε...

Χριστίν125,
Δεν ακούω κανέναν! Δεν άκουσα κανέναν όταν έφυγα, και το ίδιο κάνω και τώρα.
Δεν είναι μόνο η αγάπη ή η νοσταλγία για την Ελλάδα που με ωθούν. Είναι και προσωπικοί λόγοι, λόγοι εργασίας και λόγοι ζωής.

Αναμφίβολα η χώρα χρειάζεται πρότυπα και μια δυναμική ηγετική φυσιογνωμία. Για να φτιάξουν τα πράγματα δεν αρκεί, όμως, να τα βρούνε 2-3 ή 300, πρέπει να τα βρουν και τα 10 εκατομμύρια (ή έστω τα 5)

Georgina,
Θα ήταν παράλογο να είμαι ενάντια στη μετανάστευση προς άλλες χώρες αφού 1) ο άνθρωπος είναι μεταναστευτικό είδος και 2) εγώ έφυγα πριν 10 χρόνια, και μάλιστα με μεγάλη χαρά.
Απλώς αποφάσισα προ καιρού ότι δε θέλω να μείνω άλλο εδώ και προτιμώ να βρίσκομαι στην Ελλάδα. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το timing φαινεται κακό αλλά δεν αλλάζω γνώμη.

Η γλώσσα, πάντως, αποδεικύνεται σημαντικός παράγοντας για μένα. Αν και δεν εχω κανένα πρόβλημα επικοινωνίας, έχω πρόβλημα αισθήματος.
Δηλαδή, το "Τι κάνεις? Καλά" έχει άλλη αίσθηση στη γλώσσα με την οποία το μυαλό μου μεγάλωσε και ωρίμασε, ενώ στα Αγγλικά είναι ρηχό.