Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007
Χάλιααααα!!!
Σήμερα θα γίνω χάλια. Θα μετρήσω τις μικρές μας στιγμές και τους έρωτες που είναι όλα και τίποτα, θα θυμηθώ τις παλιές αγάπες που κάνουν πίσω στα πιο μεγάλα θέλω και μετά πάνε στον παράδεισο... και τι 'ναι αυτό που μας ενώνει; και γιατί έγινα ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου να κρυώνω, τώρα που έπαψες αγάπη να θυμίζεις; Ευτυχώς που η θάλασσα θα 'ναι πάντα γαλάζια, γιατί αλλιώς δε με βλέπω καλά απόψε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Αλλαγή τίτλου:
"Διάθεση: Ποτ πουρί"
Καλό Σ/Κ και μη μασάς.
Κι όπως λέει ένας φίλος: "Τα σκατά δεν τελειώνουν ποτέ. Μπορείς όμως να αλλάζεις τουαλέτα και να προσέχεις μην πέσεις στον υπόνομο ή να τα πατάς τη νύχτα"
PS: Sorry για το σκατά ;-)
Αγαπητέ μου MAD, μην ανησυχείς πολύ! Το να γινεις χάλια ειναι κόλπο μοναδικό! Μετά, νοιώθεις τέλεια!
Χαμογέλασε, κλείσε το μάτι πονηρά, βγάλε τη γλώσσα περιπαιχτικά κι άσε τον λειψό στην ελλειμματικότητα του:-)
Εσύ κοίτα μπροστά
...ελλειματικότητά του? ...
...του?
Οχι, όχι, δεν είναι όπως νομίζεις καλή μου diVa!
Δες...
Πώς είναι όταν ακούς τη Συννεφιασμένη Κυριακή και μετά νοιώθεις ανάταση?
Ε, κάπως έτσι θα λειτουργήσει το βράδυ μου, νομίζω, ελπίζω, εύχομαι.
Όχι ότι συγκρίνεται ο Πλιάτσικας με τον Τσιτσάνη, φυσικά!
Να 'σαι καλά!
Εγώ θα το συνέχιζα:
Γιατί είσαι το πιο λευκό χρώμα από τις σκέψεις μου, γιατί πάντα μ'άφηνες να σ' αφήσω.. Μα εγώ σήμερα, θα πετάξω τα ρούχα μου ψηλά, και, γυμνός μες στη χαρά μου, δε θα δακρύσω πια για σένα.. Ακόμα προσπαθώ..
Πολύ καλό το ποτ πουρί!! Και πράγματι, οι στιγμές που ακολουθούν το "χάλια" είναι τρομερές..!!
Ει, man κοίτα μπροστά...
Τετοια flat συναυλία πρώτη φορά παρακολουθώ.
Το ξέρουν και οι πέτρες οτι ειναι λίγο επίπεδος αυτός ο Πλιάτσικας, αλλά τέτοιο πράγμα δεν το περίμενα... Αυτα τα ηχοληπτικά μέσα κάνουν θαυματα τελικά.
Ευτυχώς παιξανε PinkFloyd, Clash, Dire Straigts, Sting, Marley, Σιδηρόπουλο και Κατσιμιχαίους (αχ, πότε κιόλας έγιναν οι αγάπες της εφηβείας μου all time classic...) και κάπως συνήλθα!
Ηταν και ο κιθαρίστας βέβαια...
Ες αύριον τα σπουδαία!
w theoi! Dire Straits.
Prepei na koimithw!
Dire Straits - Why Worry (Lyrics)
Baby I see this world has made you sad
Some people can be bad
The things they do, the things they say
But baby Ill wipe away those bitter tears
Ill chase away those restless fears
That turn your blue skies into grey
Why worry, there should be laughter after the pain
There should be sunshine after rain
These things have always been the same
So why worry now
Baby when I get down I turn to you
And you make sense of what I do
I know it isnt hard to say
But baby just when this world seems mean and cold
Our love comes shining red and gold
And all the rest is by the way
Why worry, there should be laughter after pain
There should be sunsh ine after rain
These things have always been the same
So why worry now...
Τους Λατρεύω...
Αμάν, τι ευτυχία! Να σαι καλά καλέ μου Άγγελε που μου το θύμισες....
Στίχοι: Onirama
Μουσική: Onirama
Πρώτη εκτέλεση: Onirama
Ένα ταξίδι ξεκινάει
ένα ταξίδι μακρινό
ουράνιο τόξο που γελάει
και σε ρίχνει στο κενό
Χρώματα αγαπημένα
μυρωδιά που ακολουθεί
χιλιάδες σκέψεις στα χαμένα
κι έρωτας μεσ’ τη βροχή
Κλείσε τα μάτια κι άφησε το μυαλό
άνοιξ’ τα χέρια πιάσε τον ουρανό
Δώσε στη τρέλα σου λιγάκι απ’ το φως
ξέχνα το αύριο αρχίζει ο χορός
Μουσικές που σου μιλάνε
μουσικές που σ’ οδηγούν
λέξεις που σου τραγουδάνε
και την αλήθεια σου ξεχνούν
Όνειρα καλά κρυμμένα
μέσα σε χρυσά μαλλιά
γεύση ανοιξιάτικη μέσ’ από σένα
και τα μεσάνυχτα αγκαλιά
Ακριβή μου Σοφία,
Ομολογώ πως δεν τους ήξερα τους Onirama αλλά οι στίχοι που άφησες με οδήγησαν στο google... για να ανακαλύψω ότι το συγκρότητα αυτό ξανατραγούδησε ένα πολύ ευχάριστο, συναισθηματικό και λίγο μελαγχολικό τραγούδι από τα παλιά, το "Το ξέρω, θα ρθείς, μια μέρα να με ξαναβρείς".
Διευκρινιζω πως ειναι "παλιά" για μένα!!! Δεν το έζησα στις δόξες του αλλά άκουσα τον απόηχό του...
Τη διασκευή των onirama την έμαθα το καλοκαίρι σε μια αυτοκινητάδα, κάτω από το ζεστό ήλιο στο νησί και πολύ μου άρεσε!
Και τώρα μαθαίνω και το όνομα του συγκροτήματος! Ωραιότατα!
Εδώ
υπάρχει ένα γλυκύτατο γιουτουμπάκι μ έναν αστείο, συναισθηματικό, λυπημένο, αισιόδοξο άντρα (ΝΑΙ, όλ αυτά μαζί!) και τους Οnirama να τραγουδούν!
Κι ας μη μ'αρέσουν πολύ οι αναμνήσεις, σ ευχαριστώ γιατί μου θύμισες το ζεστό ήλιο του καλοκαιριού!
Με το χάλια νόμιζα ότι εννοούσατε ότι θέλετε να γίνετε κουρούμπελο.
Εγώ πάλι λέω να γίνω χάλια με μπράντυ. Ταιριάζει με το χιονάκι νομίζω
Ή να επιμείνω παραδοσιακά με ουίσκι;
Μπα, μην το λετε καλέ μου bidibi! Το κουρούμπελο ταιρίαζει γάντι στη διαδικασία χαλιοποίησης-αποχαλιοποίησης!
Δεν μπορώ, δυστυχώς, να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες σχετικά με το ειδικό βάρος του προσωπικού "χάλια" σας! Με άλλα λόγια περι ορέξεως κολοκυθόπιτα...
Αν επιμένετε συνιστώ- τι άλλο;- λικέρ πορτοκάλι a.k.a. Cointreau και διαβεβαιώνω κάθε δυσπιστο ότι έχει θαυματουργές επιδράσεις!!!
Την καληνύχτα μου!
Δημοσίευση σχολίου