Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

The Library

For there is a wind or ghost of a wind
in all the books echoing the life
there, a high wind that fills the tubes
of the ear until we think we hear a wind
actual
to lead the mind away.

















Ότι θα έχει γραφτεί ποίημα με τίτλο Η Βιβλιοθήκη ούτε που το φανταζόμουν μέχρι που ξεφύλλισα τα ποιηματα του William Carlos Williams πριν τα βάλω πρόχειρα σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης μου (πάνω αριστερά στη φωτό, το άσπρο) κοντά σε μερικά άλλα, επίσης τυχαία διαλεγμένα από τις κούτες της μετακόμισης. Το κακό με μένα είναι ότι ουδέν μονιμότερο του προσωρινού και πολύ φοβάμαι ότι έτσι άτακτα βαλμένα θα παραμείνουν μέχρι την επόμενη μετακόμιση...

Δεξιά του, On the road του Jack Kerouac. Πολύ κακό για το τίποτε μου φάνηκε, πηγαινοέρχεται ένας τύπος πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά στην Αμερική, πίνει και πίνει και ψάχνει τη ζωή πέρ' από το κλασσικό "όνειρο". Εχω τη φρικτή υποψία ότι δεν τη βρήκε.

Ακόμα πιο δεξιά Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Goldbach ή Πώς ν αγγίξετε την παραφροσύνη αν χαθείτε στην αγκαλιά της επιστήμης, του Απόστολου Δοξιάδη. Κάθε ζυγός ακέραιος μεγαλύτερος του 2 μπορεί να γραφτεί ως άθροισμα δύο πρώτων αριθμών, δηλαδή δύο μονών αριθμών που διαιρούνται μόνο με τον εαυτό τους και το 1
π.χ. 10=3+7, 14=3+11 και τελειωμό δεν έχει αυτή η 'σειρά'..... Το κακό είναι ότι δεν έχει κι απόδειξη!

Αριστερά του Williams, το βιβλίο της Jane Goodall γεμάτο εμπειρίες από τα ξαδέλφια μας τους χιμπαντζήδες.

Οδηγός άγριων φυτών, Audubon Society, οι καλύτερες εκδόσεις για ερασιτέχνες περιηγητές!

Alain de Botton, The Architecture of Happiness. Πιστέψτε με, ήταν δώρο! Τι φανφάρας, θεέ μου!

Λεξικό Ισπανικής γλώσσας, μισοπαρατημένη απόπειρα να μάθω μόνη μου Ισπανικά για να διαβάσω Neruda και Marquez στο πρωτότυπο.

Georgia, από το ταξίδι μου στην Ατλάντα, πριν δύο χρόνια. Αυτή η πολιτεία ήταν πάντα φτωχή.

Από κάτω και από αριστερά προς τα δεξιά έχουμε:

Οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς, γιατί κάπως πρέπει κι εγώ να αποκοιμιέμαι τα βράδυα.

Lemony Snicket, A series of Unfortunate Events, καταπληκτικό νυχτερινό ανάγνωσμα! Με άρωμα Ιουλίου Βερν, Ένιντ Μπλάιτον, μυστήριο, τρυφεράδα, εξυπναδα. Για παιδιά, εννοείται.

Snow, του Orhan Pamuk. Όταν το πρωτοδιάβασα μου φάνηκε ότι διαβάζω Έλληνα συγγραφέα. Στην πορεία μπερδεύτηκα τόσο με την πλοκή ώστε σιγουρεύτηκα πως όντως είναι 'Ελληνας.

Living to tell the tale, του Gabriel Garcia Marquez. Δεν περιγράφεται η συγκίνηση που νοιώθει κάποιος όταν διαβάζει την αυτοβιογραφία του αγαπημένου του συγγραφέα και αναγνωρίζει τους ήρωες ή θραύσματα από τους ήρωες των βιβλίων του.

Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο, και ακόμα αδιάβαστο του Νίτσε.

The Wind in the Willows του Kenneth Grahame. Θυμάται κανείς εκείνο το κινούμενο σχέδιο στην τηλεόραση μ' έναν ψυλομύτη, πλούσιο βάτραχο που ζούσε σ ένα μεγάλο αρχοντικό, που όλο έκανε βλακείες και τον γλύτωνε ο σοφός ασβός και ο καλός φίλος ο τυφλοπόντικας? Υπήρχαν κι άλλοι χαρακτήρες στο δάσος, ο ratty ενας εντελώς carefree και καλός χαρακτήρας, οι κακές νυφιτσες, μόνιμος μπελάς, κάτι σκιούρια, κάτι κουνέλια...

Ταξιδιωτικός οδηγός ΗΠΑ και οδηγός τσέπης Lonely planet της Νέας Υόρκης.

Πιο πέρα διάφορα ενοχοποιητικά στοιχεία....

10 σχόλια:

an205 είπε...

από το πάτωμα στα ράφια....
αυτό είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα!!!

koulpa είπε...

χαχα..μπράβο μπράβο!!!:):)
..εμένα έκαναν 2-3 χρόνια να βρούν ράφια να αναπαυθούν.. παπουτσής ξυπόλητος και ράφτης μπαλωμένος..:):)
..άργησα 8 μέρες αλλά απάντησα στο ημερολόγιο του ξυλουργού.. το έχω παραμελήσει το καημένο.. δεν είχα και ετήσεις και απορείες αναγνωστών.. τώρα μόλις συνεργαστεί ο σκάνερ.. μετά απο έτηση κατασκευής απο την diva.. θα το επανενεργοποιήσω..:):)
Την καλησπέρα μου:):)

Aντώνης είπε...

Γειά χαρά.. καλώς σε βρήκα!Ελπίζω να μην είναι αδιακρισία που είδα τη βιβλιοθήκη σου :)

Dr_MAD είπε...

Είμαι σίγουρος ότι τα μισά βιβλία είναι ακόμα σε στίβες στο πάτωμα :-P

Πάντως για τον Παμούκ έχεις δίκαιο. Δεν διακρίθηκε τυχαία... από δικά του έχω λατρέψει το Μαύρο Βουνό

Καλή εβδομάδααα

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

an205, πάντα πρωινός! και πάντα ενθαρρυντικός!..

koulpa, μα είχες τύψεις όταν διάλεγες αυτό το nick?

καλώς ήλθες Αντώνη, όχι δεν ειναι αδιακρισία... το βλογινγ αλλωστε ειναι λίγο περίεργο... προσωπικές σκέψεις αφημένες τυχαία (?) στα μάτια αγνώστων

και καλέ μου ρομαντικέ Τρελλέ

Οπως θα υποπτεύεστε μόνο αυτά τα τρία ράφια έχουν βιβλία. Τα υπόλοιπα δεκατρία είναι ακόμα άδεια ή χρησιμεύουν για ν ακουμπάω τον καφέ, το τασάκι, τα κλειδιά κλπ
Μια νοσηρή σκέψη με επισκέφτηκε, να αγοράσω, λέει, μια δεύτερη βιβλιοθήκη... αλλά δεν ειμαι σίγουρη ότι αυτή η κίνηση θα λύσει το πρόβλημά μου!..

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Και ξέρεις που βρίσκεται το κάθε βιβλίο; :))
Την καλησπέρα μου! Τυχαία σε βρήκα, είδα φως και μπήκα. :)) Πολύ όμορφο το σπιτικό σου, και γεμάτο βιβλία!

koulpa είπε...

χαχα..όχι δεν είμαι ούτε υπήρξα ενοχικός..:):)
Το κουλ.. μου έχει κολλήσει 25-30 χρόνια είναι τα 4 πρώτα γράμματα του επωνύμου μου.. και όταν έξαχνα για mail πρόσθεσα τα δύο πρώτα του ονοματός μου (πα) γιατί μου φάνηκε αστίο σαν λογοπαίγνιο.. (πως λέμε το ψυλό "κοντούλι" ή τον κοντό "γίγαντα";)..:):)
Την καληνύχτα μου:):)

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Νικόλαε, με προκαλείς!
Συνήθως ξέρω πού ειναι τα βιβλία και τα χαρτιά και οι σημειώσεις.
Υπάρχει όμως μια κρίσιμη μάζα σαβούρας που αν ξεπεραστεί, χάνω τον έλεγχω και δε βρίσκω αυτό που θέλω όταν το θέλω...

Καλώς μπήκες!
Μ άρεσε η φωτογραφία με τον ήλιο και το σύννεφο και τη φιγούρα στο βλογ σου!

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Κουλινύχτα Πα
:)

koulpa είπε...

χαχα καλή σοκολατοπορτοκαλημέρα:):)