Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Μικρή καλοκαιρινή ιστορία ή νέο pooost!

Τα τελευταία χρόνια πήγαινε στ Ανάπλι κάθε βδομάδα για δουλειά. Στην πραγματικότητα βέβαια πήγαινε για τη βόλτα, για τις γάτες του Ναυπλίου, για τη μελαγχολία του λιμανιού τις μέρες του χειμώνα, για την αγέραστη θέα από τα Πέντε Αδέρφια, για τον καφέ στο τελευταίο μαγαζί της παραλίας.
Πήγε λοιπόν μια βόλτα με φίλους στην Άρια, ένα γνήσιο ελληνικό χωριό εκεί κοντά, με όλη την κακογουστιά των ελληνικών χωριών και με ωραιότατες ταβέρνες. Και φάγανε λοιπόν του σκασμού, και ξύπνησε το βράδυ με φρικτούς πόνους που επί μία εβδομάδα δεν έλεγαν να φύγουν!

Το ψαξε από εδώ,το κοίταξε από 'κει... τελικά κοίταξε εντός της, ας είναι καλά οι συχνότητες άνω των 20KHz. Είχε πολύ πλάκα να βλέπει ένα σακουκάλι γεμάτο πετρούλες εκεί που θα 'πρεπε να βλέπει μόνο μία χοληδόχο κύστη. Και δεν ήταν μόνο οι πετρούλες... ήταν και μία φρικτή φλεγμονή, πολύ ανησυχητική και πολύ εκτεταμένη...
-Μην κάνεις επέμβαση ακόμα, είσαι πολύ νέα, να σε δούνε κι άλλοι γιατροί, να κάνεις κι άλλες εξετάσεις, να περιμένουμε...
-Τι να περιμένουμε? Δεν είμαστε με τα καλά μας!

Και μπήκαμε στο ωραίο, μικρό, καθαρό και κάπως ταπεινό κτίριο, που είχε και σύνδεση στο ίντερνετ, και ωραία καφετέρια στο ισόγειο, και ωραίο εστιατόριο στο ρετιρέ με θέα την Ακρόπολη, και βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες, μας κοιτάζανε όλοι πολύ περίεργα, ήταν κι ένας νοσηλευτής εκεί ...κουκλί!
Όταν έμπαινε στο ασανσέρ, με το πράσινο ρουχαλάκι της, χαμογελούσε και μας χαιρετούσε, και μου ρθε να βάλω κάτι κλάμματα, γιατί αν αυτή ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα δεν ήξερα πώς διάολο θα συνέχιζα να ζω, αλλά συγκρατήθηκα βεβαίως-βεβαίως.

Για να μην πολυλογώ, όλα τελικά πήγαν μια χαρά. Η φλεγμονή ήταν εκτεταμένη αλλά εν τέλει, και μετά από σαρανταδύο κιλά χτυποκάρδι, η βιοψία αποδείχτηκε καθαρή.
Εννοείται οτι συνεχίσαμε τις φωτογραφίες, τις βολτίτσες μέχρι το ρετιρέ, πήραμε κι ένα αναμνηστικό φανταστικό κολιέ με θαυμάσιες πετρούλες δεμένες με σκοινί από το κοντινό πωλητήριο ομορφιάς, μετά είχαμε φρικτούς πόνους και έπρεπε να τρέχω νυχτιάτικα για να βρώ εκείνο το οποιοειδές, μετά καταλάβαμε ότι οι γιατροί λένε ψέμματα όταν σου λένε ότι σε τρεις μέρες θα εισαι περδίκι διότι πήρε ένα μήνα μέχρι να ξαναπερπατήσει ανετότατα αλλά χαλάλι, γιατί κάποιοι, όπως αυτός που τη χειρούργησε, είναι πολύ εντάξει τύποι!

4 σχόλια:

7Demons είπε...

Τι ωραία μικρή,καλογραμμένη,διδακτική αφήγηση!
Ναύπλιο και γάτες,οικιστική αισθητική,μια χολοκυστίτιδα μετά λιθιάσεως και μια ματιά περιδιαβαίνουσα ανθρώπους,τόπους και γεγονότα.
Όμορφα και Thaaanksss!!!

:-)))

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Any time, καλά μου Επτά :)
Κι εγώ σ ευχαριστώ :)

Mr.Di είπε...

Να ξαναπάω ή όχι στ' Ανάπλι; Κι αν πάω θα βρεθεί ένας εντάξει τύπος;
:-)
Καλημέρα

koulpa είπε...

ωραία γέυση αφήνει η ιστοριούλα.. σοκολάτα πορτοκάλι..:):)
καλό μήνα και καλό καλοκαίρι:):)