Ενας λόγος που σου φαινονται ίδια ειναι γιατί, αντίθετα με το ελληνικό τοπίο, εδώ δεν υπάρχουν εντονες εναλλαγες στη μορφολογία της φύσης. Το Κονέτικατ και το Λονγκ Άιλαντ ειναι πρακτικά ίδια! Αλλά το Λ. 'Αιλαντ από την Καλιφόρνια είναι έτη φωτός διαφορετικά και η Καλιφόρνια από την Τζώρτζια επίσης.
Ενας άλλος λόγος που σου φαίνονται όλα ίδια ειναι γιατί οι πόλεις και οι κωμοπόλεις (btw καθαρότατες και τακτοποιημένες) εχουν μείνει αισθητικά σε παλιότερη δεκαετία. Δεν ξέρω ακριβώς ποιά ειναι αυτή η δεκαετία, αλλά πρέπει να αντιστοιχεί σε κάποια χρυσή εποχή που οι ΗΠΑ είχαν μεγάλη αναπτυξη λογω πρωτογενούς πλούτου (και όχι χρηαμτηστηριακής φουσκας)
Επίσης αισθάνομαι ότι δε θέλουν να αλλαξουν αυτά τα (κάποιες φορες άθλια και spooky) σπίτια τους. Μπορεί να εχουν τάχιστο ιντερνετ αλλά το porch με την κουνιστή πολυθρόνα, τον σκουπιδοτενεκέ και τη σημαία θα τα κρατήσουν. Αφενός όσον αφορά την αισθητική ειναι κάπως συντηρητικοί αλλά επίσης, θέλουν, ώς νεαρός λαός, να δημιουργήσουν μία παραδοση.
Overall δεν ειναι τόσο άσχημα όσο σου φαινεται! Τα τρία πρώτα τέρμινα ειναι τα δυσκολα!
@ Αμερικλανος Δεν συμφωνω. Υπαρχει φοβερη διαφορα απο πολιτεια σε πολιτεια. Απο τα σπιτια των βαλτων της Λουιζιανα μεχρι τα σπιτια απο πληνθους (adobe) του Νεου Μεξικου, απο τα σπιτια κτισμενα με κορμους δεντρων στη Μοντανα μεχρι τα πετρινα σπιτια στο Κολοραντο, απο τα φτηνα χαμοσπιτα προαστειων μεχρι τους πιο πολυτελεις ουρανοξυστες. Και για τη φυση το ιδιο, απο τους καταρακτες του Νιαγαρα στην ερημο της Αριζονας, απο τος βαλτους της Φλοριδας στις ατελειωτες παγομενες εκτασεις της Αλασκας, απο το Γκραν Κανυον στα δαση με τις γιγαντιαιες Σεκογιες, απο τις λιμνες του Μεϊν στις τροπικες ακρογιαλιες της Χαβαης, οι αντιθεσεις ειναι φοβερες. (Επ ευκαιριας, ενα απο τα "τρελλα" της χωρας εδω, μια απο τις τεραστιες γεφυρες του Ταμεση απο το Λονδινο, βρισκεται στη μεση της ερημου στην Αριζονα... την μετεφεραν απο την Αγγλια πετρα-πετρα και την συναρμολογησαν ξανα στην ερημο...)
Καλέ τραβάς ωραία! ΔΕν ξέρω τα τοπία και την χώρα... αλλά κλείνεις στις φωτογραφίες σου ατμόφαιρα και συναίσθημα... Αν αυτό είναι το "γκρι" των χώρων άντε δείξε μας και το green να δούμε... :-)
Σ ευχαριστώ Αερικό! E σε λίγο θα ερθουν και οι πράσινες! Δεν προλαβαίνω συνήθως, και όταν εχω χρόνο δεν έχω διάθεση να κουνηθώ, πόσο μάλλον να φωτογραφήσω!
11 σχόλια:
Εξαιρετικές φωτογραφίες!
Τι τρέχει με την καρύδα την μισητή;
Οι φωτό ειναι τραβηγμένες με το κινητό. Συμπαθητικές.
Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αυτό με την καρύδα. Άβυσσος ο εγκέφαλος του ανθρώπου!
Πολυ ωραιες φωτογραφιες!
Θέλω να πάω στα ίδια μέρη τώρα και να τα δω πράσινα!
Με εξαίρεση την προβλήτα, όλα τα άλλα τοπία τα έχει βαρεθεί η ψυχή μου! Παντού το ίδιο! πφφφφφφφφφφ
Ενας λόγος που σου φαινονται ίδια ειναι γιατί, αντίθετα με το ελληνικό τοπίο, εδώ δεν υπάρχουν εντονες εναλλαγες στη μορφολογία της φύσης.
Το Κονέτικατ και το Λονγκ Άιλαντ ειναι πρακτικά ίδια!
Αλλά το Λ. 'Αιλαντ από την Καλιφόρνια είναι έτη φωτός διαφορετικά και η Καλιφόρνια από την Τζώρτζια επίσης.
Ενας άλλος λόγος που σου φαίνονται όλα ίδια ειναι γιατί οι πόλεις και οι κωμοπόλεις (btw καθαρότατες και τακτοποιημένες) εχουν μείνει αισθητικά σε παλιότερη δεκαετία. Δεν ξέρω ακριβώς ποιά ειναι αυτή η δεκαετία, αλλά πρέπει να αντιστοιχεί σε κάποια χρυσή εποχή που οι ΗΠΑ είχαν μεγάλη αναπτυξη λογω πρωτογενούς πλούτου (και όχι χρηαμτηστηριακής φουσκας)
Επίσης αισθάνομαι ότι δε θέλουν να αλλαξουν αυτά τα (κάποιες φορες άθλια και spooky) σπίτια τους. Μπορεί να εχουν τάχιστο ιντερνετ αλλά το porch με την κουνιστή πολυθρόνα, τον σκουπιδοτενεκέ και τη σημαία θα τα κρατήσουν.
Αφενός όσον αφορά την αισθητική ειναι κάπως συντηρητικοί αλλά επίσης, θέλουν, ώς νεαρός λαός, να δημιουργήσουν μία παραδοση.
Overall δεν ειναι τόσο άσχημα όσο σου φαινεται! Τα τρία πρώτα τέρμινα ειναι τα δυσκολα!
@ Αμερικλανος
Δεν συμφωνω. Υπαρχει φοβερη διαφορα απο πολιτεια σε πολιτεια. Απο τα σπιτια των βαλτων της Λουιζιανα μεχρι τα σπιτια απο πληνθους (adobe) του Νεου Μεξικου, απο τα σπιτια κτισμενα με κορμους δεντρων στη Μοντανα μεχρι τα πετρινα σπιτια στο Κολοραντο, απο τα φτηνα χαμοσπιτα προαστειων μεχρι τους πιο πολυτελεις ουρανοξυστες.
Και για τη φυση το ιδιο, απο τους καταρακτες του Νιαγαρα στην ερημο της Αριζονας, απο τος βαλτους της Φλοριδας στις ατελειωτες παγομενες εκτασεις της Αλασκας, απο το Γκραν Κανυον στα δαση με τις γιγαντιαιες Σεκογιες, απο τις λιμνες του Μεϊν στις τροπικες ακρογιαλιες της Χαβαης, οι αντιθεσεις ειναι φοβερες.
(Επ ευκαιριας, ενα απο τα "τρελλα" της χωρας εδω, μια απο τις τεραστιες γεφυρες του Ταμεση απο το Λονδινο, βρισκεται στη μεση της ερημου στην Αριζονα... την μετεφεραν απο την Αγγλια πετρα-πετρα και την συναρμολογησαν ξανα στην ερημο...)
Τον "φάγαμε" τον άνθρωπο!
Η αλήθεια είναι ότι αν έρχεσαι εδώ για δουλειά ή σπουδές είναι δύσκολο να αφομοιώσεις τη χώρα στα πρώτα 2-3 χρόνια.
Σάμπως έχω πάει και πουθενά? Κονεκτικατ, Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρζι, Μασαχουσέτη και ΡΙ! Όλα τα ίδια!!!!
Όταν οι περιπέτειές μου εξαπλωθούν και πιο κεντικονοτιοδυτικά θα σχηματίσω πλήρη άποψη.
Καλέ τραβάς ωραία! ΔΕν ξέρω τα τοπία και την χώρα... αλλά κλείνεις στις φωτογραφίες σου ατμόφαιρα και συναίσθημα... Αν αυτό είναι το "γκρι" των χώρων άντε δείξε μας και το green να δούμε... :-)
Σ ευχαριστώ Αερικό!
E σε λίγο θα ερθουν και οι πράσινες!
Δεν προλαβαίνω συνήθως, και όταν εχω χρόνο δεν έχω διάθεση να κουνηθώ, πόσο μάλλον να φωτογραφήσω!
Δημοσίευση σχολίου