"Μα ποια είναι η διαδικασία εύρεσης γυναικολόγου-μαιευτήρα στο νοσοκομείο?
Και τι ακριβώς γίνεται με την αμοιβή του? Πώς παίρνει τα μαύρα? Σου τα ζητάει?"
"Οχι! Δε ζητάει τίποτε. Του τα δίνεις εσύ! Τον παιρνεις τηλέφωνο στο κινητό, κλείνεις ραντεβού, και πας στο απογευματινό του ιατρείο στο πανεπιστημιακό. Την πρώτη φορά του άφησα 100 ευρώ μέσα σε ένα ντοσιέ. -Γιατρέ, αυτά για έναν καφέ, του λέω. Δεν ειπε τίποτε, σα να μη συνέβη, σαν μην το είδε, σα να μην άκουσε.
Μετά πας μια φορά το μήνα στα απογευματινά ιατρεία. Πληρώνεις 70 ευρώ- νόμιμα- που μοιράζονται μεταξύ γιατρού και νοσοκομείου. Δίνεις κι άλλα 50 μαύρα στο γιατρό. Καμιά φορά έμπαινα λαθραία στο απογευματινό, χωρίς να έχω κλείσει ραντεβού, και του έδινα 100."
"Υπέρηχους, αναλύσεις τις έκανες στο νοσοκομείο?"
"Τις έκανα στο νοσοκομείο αλλά επειδή το μηχάνημα του κ. Ταδόπουλου είναι καλύτερο από του νοσοκομείου, τις έκανα και έξω. Διπλές. Ε, πας με τις εξετάσεις στο γιατρό, τις κοιτάζει, σε κοιτάζει και φεύγεις. Δεν προλαβαίνουν να σου μιλήσουν, έχουν πολύ κόσμο"
"Και στον τοκετό τι γίνεται?"
"Επισκληρίδιος μαύρα 300 και πρέπει να το έχεις προαποφασίσει και να του τα έχεις δώσει προκαταβολικά. Η αμοιβή του γιατρού παίζει. Βασικά δίνεις όσα θέλεις, αλλά όχι λιγότερα από 700"
"Πότε? Πώς του τα δίνεις? Στα ζητάει?"
"Όχι παιδι μου, ΔΕ σου τα ζητάει. Τα δίνουμε μόνοι μας! Μετά τον τοκετό περνάει ο σύζυγος από το γραφείο του γιατρού για να τα "πούνε". Του δίνει διακριτικά τα λεφτά, αυτός κάνει ότι δεν τα βλέπει, και μετά φεύγει."
Και τι ακριβώς γίνεται με την αμοιβή του? Πώς παίρνει τα μαύρα? Σου τα ζητάει?"
"Οχι! Δε ζητάει τίποτε. Του τα δίνεις εσύ! Τον παιρνεις τηλέφωνο στο κινητό, κλείνεις ραντεβού, και πας στο απογευματινό του ιατρείο στο πανεπιστημιακό. Την πρώτη φορά του άφησα 100 ευρώ μέσα σε ένα ντοσιέ. -Γιατρέ, αυτά για έναν καφέ, του λέω. Δεν ειπε τίποτε, σα να μη συνέβη, σαν μην το είδε, σα να μην άκουσε.
Μετά πας μια φορά το μήνα στα απογευματινά ιατρεία. Πληρώνεις 70 ευρώ- νόμιμα- που μοιράζονται μεταξύ γιατρού και νοσοκομείου. Δίνεις κι άλλα 50 μαύρα στο γιατρό. Καμιά φορά έμπαινα λαθραία στο απογευματινό, χωρίς να έχω κλείσει ραντεβού, και του έδινα 100."
"Υπέρηχους, αναλύσεις τις έκανες στο νοσοκομείο?"
"Τις έκανα στο νοσοκομείο αλλά επειδή το μηχάνημα του κ. Ταδόπουλου είναι καλύτερο από του νοσοκομείου, τις έκανα και έξω. Διπλές. Ε, πας με τις εξετάσεις στο γιατρό, τις κοιτάζει, σε κοιτάζει και φεύγεις. Δεν προλαβαίνουν να σου μιλήσουν, έχουν πολύ κόσμο"
"Και στον τοκετό τι γίνεται?"
"Επισκληρίδιος μαύρα 300 και πρέπει να το έχεις προαποφασίσει και να του τα έχεις δώσει προκαταβολικά. Η αμοιβή του γιατρού παίζει. Βασικά δίνεις όσα θέλεις, αλλά όχι λιγότερα από 700"
"Πότε? Πώς του τα δίνεις? Στα ζητάει?"
"Όχι παιδι μου, ΔΕ σου τα ζητάει. Τα δίνουμε μόνοι μας! Μετά τον τοκετό περνάει ο σύζυγος από το γραφείο του γιατρού για να τα "πούνε". Του δίνει διακριτικά τα λεφτά, αυτός κάνει ότι δεν τα βλέπει, και μετά φεύγει."
12 σχόλια:
Γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα;
Φταίει σίγουρα το Μνημόνιο και η Μαντάμ Μέρκελ που μας πηγαίνει straight to the hell !
:/
Να σου πώ..
Τα περισσότερα είναι αναμενόμενα για τα ελληνικά δεδομένα. Όμως, αυτό που δεν περίμενα ήταν το ότι δε ρωτάνε οι μεν και ούτε ζητούν οι δε! Σουρρεαλιστικό!
Πιστεύω ότι λόγω κρίσης, αν ζητήσουν ευθέως την έχουν κάτσει.
Πρέπει (επιτέλους) να πέφτει καρφί σύννεφο πλέον.
Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα...Και τώρα που θα μεγαλώσει το κράτος ο Αλέξης, θα ανοίξουν πάλι οι δουλειές του "φακελακίου".
Παλιά θυμάμαι ότι ήταν ντροπή - να ΜΗΝ δώσεις!
Δε νομίζεις ότι λίγη αυτοσυγκράτηση με τον Αλέξη θα οφελούσε? Μου θυμίζεις το "Βρήκαμε παπά να θάψουμε 10" :)
Ο Τσίπρας είναι μία μόνο πλευρά της παράνοιας. Άνθρωποι "σοβαροί και μορφωμένοι" που κινούνται σε σχετικά εύπορες τάξεις τον ψήφισαν ελπίζοντας ότι ο μισθός τους θα επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα!
Αλλά δεν ειναι η μόνη εκδήλωση παράνοιας των ελλήνων αυτή.
Εδώ πιστεύουν και σε μια προφητεία του Παίσιου...κάτι με τους γερμανούς, με μία φούσκα που θα σκάσει, και τελικά θα πάρουμε την Πόλη.
Προ καιρού πιστευαν στα ομολογα της Ανατολής... μα γίνονται αυτά?
Ψήφισαν χρυσή αυγή, παίρνουν στα σοβαρά τον Καμμένο!!
Επίσης, φτωχαίνουν, αυτοκτονούν, παραιτούνται.
Μιλάνε διαρκώς για το μνημόνιο αλλά όχι για το τι μας έφερε στο έλλειμα. Αυτοκριτική μηδέν.
Υπάρχει μια γενικότερη διάλυση της σκέψης και η πίστη στον ανάγωγο Τσίπρα είναι μόνο μία από τις πολλές εκδηλώσεις του πανικού.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ΣΠ.
Η διάλυση της σκέψης οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε δύο βασικούς παράγοντες.
Ο διαρκής : Ο άνθρωπος δεν είναι σχεδιασμένος να σκέφτεται - πόσο μάλλον να σκέφτεται ορθολογικά. Ώντας ένα ζώον της φύσης είμαστε σχεδιασμένοι να δρούμε περισσότερο με το ένστικτο παρά με την αναλυτική ορθολογική σκέψη. Αυτό το έχουμε όλοι μας φυσικά. Στη σύγχρονη κοινωνία έχουμε τα fast-food επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να μη σκεφτούμε αυτό που κάποιος θέλει να μας πει π.χ.:
"Η ΣΠ είναι μνημονιακή άρα ό,τι και να πει έχει άδικο." Όπερ μεθερμηνευόμενον: δε χρειάζεται να σκεφτώ αυτά που μου λέει.
Αυτό γενικεύεται όταν κάνουμε δίκη προθέσεων - αγαπημένη τεχνική στη μάχη μεταξύ ιδεολογιών ή δογμάτων.
Αυτό γίνεται όλο και πιο "χρήσιμο" στην εποχή της πληροφορίας όπου πρέπει ο άνθρωπος γρήγορα να αποφασίσει ποια πληροφορία του χρειάζεται και ποια όχι.
Ο εφήμερος: Η κρίσης και η εξαθλίωση. Από ψυχολογικής πλευράς η ελληνική κοινωνία καλείται να βιώσει το θάνατό της. Αυτό, ως σκέψη και μόνον, είναι αρκούντως φρικιαστικό για να ισοπεδώσει οποιοδήποτε λογικό επιχείρημα. Δεν αντέχουμε να βλέπουμε το θάνατό μας. Συνεπώς είμαστε έτοιμοι να πιστέψουμε τον οποιοδήποτε που θα μας πει το οτιδήποτε.
Ο ένας πόλος είναι ο μαύρος φασισμός ο άλλος είναι ο κόκκινος...Ενώ είδαμε το μαύρο, ο κόκκινος ξεφούσκωσε αφού ο Τσίπρας είναι ο φασισμός χρώματος περιόδου (failed joke!- αλλά θα έσκαγα αν δεν το έλεγα χαχαχαχα) .
xm.. δεν είχα ποτέ επαφές με το σύστημα υγείας μέχρι το περασμένο καλοκαίρι.. που είχα μια περιπέτια με τη μανα μου.. πήγαμε στο ΚΑΤ με το ασθενοφόρο.. τη σκαπουλάραμε.. μείναμε 2 εβδομάδας.. κανένας δε μας ζήτησε κάτι.. αλλά και εμείς ούτε καν σκεφτήκαμε να δώσουμε.. δεν ξέρω τι θα γινόταν αν έπαιζε και εγχείρηση στο σενάριο.. ελπίζω να μην το μάθω.. :) :)
δε ξέρω.. το σκέφοτμαι συνέχεια αυτό με τη σκέψη.. νομίζω ότι το μωρό ενστικτοδώς σκέφτεται.. κι εξελήσει τη σκέψη του ανακαλύπτοντας τον κόσμο.. η επαφή με την οικογένεια και μετά με την εκπαίδευση νομίζω ότι ψαληδίζει τα φτερά του μυαλού.. :) :)
όσο για τον τσίπρα.. και τον συνασπισμό παλιά.. εγώ καεντροδεξιό το έβλεπα.. και μετακινούμενο το πασόκ προς την άκρα δεξια του έδοσε χόρο ανάπτυξης.. :) :)
την καληνύχτα μου :) :)
CSLakonas, δεν είναι σωστό το πρώτο σημείο σου. Οι άνθρωποι διαθέτουν ένστικτο και συναίσθημα, όπως οι σαύρες. Πάνω αλλά και μαζί με αυτά χτίζεται και η αναλυτική σκέψη μέσω του πρόσθιου μετωπιαιου φλοιού, τον οποίο διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι.
Koulpa, δεν εχω άμεση εμπειρία επί του θέματος γιατί ακόμη δεν έχω αποφασίσει για τον νοσοκομειακό μου γιατρό. Αλλά ΟΛΕΣ τα ίδια μου λένε! Και στα διαφορα forums των μαμάδων τα ίδια διαβάζω.. Απελπιστικό το βρίσκω.
Να το πω καλύτερα;
Δεν είμαστε σχεδιασμένοι να σκεφτόμαστε ορθολογικά εκτός κι αν 'αναγκαστούμε'! Δηλαδή το ένστικτο είναι 'πιο πρόχειρο', 'πετάγεται' πιο γρήγορα από την αναλυτική σκέψη και στην οποία δίνουμε πολύ περισσότερο βάρος.
Το έσωσα λίγο; :))
: ) : )
Πράγματι, ο πρόσθιος φλοιός είναι αργός, ιδίως όταν πρωτοσκεφτόμαστε κάτι. Θυμήσου π.χ. το βάσανο να δένεις τα κορδόνια σου όταν πρωτομάθαινες, όταν έπρεπε να αναλύεις κάθε κίνηση και κάθε στροφή. Μετά από εξάσκηση, αναλαμβάνουν τα βασικά γάγγλια και η πράξη γίνεται αυτόματα, χωρίς πολλή σκέψη.
Οι ενστικτώσεις και -σε ένα βαθμό και οι συναισθηματικές- αντιδράσεις ειναι ταχύτερες γιατί αποσκοπούν στη διάσωσή μας από κινδύνους. Πόσο να αναλύσεις ότι το τέρας μπροστά σου είναι ένας κροκόδειλος που θα σε κατασπαράξει?
Πάρα πολύ σπάνια ζητούν οι ίδιοι οι γιατροί φακελάκι - κι αυτό ίσχυε πάντα. Έχω περάσει από πάρα πολλά Δημόσια Νοσοκομεία την τελευταία 30ετία - πότε για μένα, πότε για την μητέρα μου, πότε για τα παιδιά ή την σύζυγό μου - και ποτέ μα ποτέ κανείς δεν μου ζήτησε το παραμικρό. Θυμάμαι, μάλιστα, το 80 ή το 81, που έκανε η μητέρα μου εγχείρηση με πολύ καλό γιατρό, Διευθυντή κ.λπ. Άλλοι ασθενείς της είχαν πει ότι έχει μια ταρίφα α' και παίρνει τόσα. Τα γνωστά. Ούτε εκείνος ούτε άλλος για λογαριασμό του της είπε τίποτε. Ούτε νύξη! Η εγχείρηση έγινε, πήγε πολύ καλά, ο γιατρός άψογος. Η μητέρα μου έφυγε σαν κυρία από το Νοσοκομείο, χωρίς να του δώσει τίποτε. Και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα! Πιο πρόσφατα, προ τριετίας, νέα εγχείρηση από Διευθυντή, επίσης. Δεν ζήτησε τίποτε - αλλά σ' αυτήν την περίπτωση ήθελε η μητέρα μου και του δώσαμε κάτι. Θα μπορούσε να μη του έχει δώσει τίποτε.
Ξεκολλήστε, λοιπόν. Είναι λίγοι, ελάχιστοι οι γιατροί, που ζητούν με θράσος extra αμοιβές. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, είναι οι ίδιοι οι ασθενείς, που θέλουν να δώσουν κάτι είτε γιατί γνωρίζουν το γελοίο επίπεδο των μισθών είτε γιατί θέλουν να νοιώθουν σίγουροι πως θάχουν καλύτερη φροντίδα και μεταχείριση. Η νοοτροπία αυτή αντανακλά παλαιότατη παράδοση στην σχέση μεταξύ γιατρών και ασθενών, που πήγαιναν σε ιδιωτικά ιατρεία και πλην της αμοιβής άφηναν και πεσκέσια - καλάθια με φρούτα, αυγά, κοτόπουλα κ.λπ.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και τέτοιο φιλοδώρημα να δώσεις, οι χρεώσεις ενός Δημόσιου Νοσοκομείου δεν έχουν καμμία σχέση με τον ληστρικό τιμοκατάλογο των Ιδιωτικών. Ειδικά σε περιπτώσεις ιδιωτικών Μαιευτηρίων οι τιμοκατάλογοι τοκετών αγγίζουν τα όρια της χυδαιότητας - και πάλι πολλές φορές οι γιατροί παίρνουν extra. Επί πλέον, καλό είναι να γνωρίζει κανείς ότι τα ιδιωτικά Μαιευτήρια συνήθως δεν έχουν τις υποδομές, το κατάλληλο προσωπικό και την πείρα, για να αντιμετωπίσουν τυχόν σοβαρές επιπλοκές στον τοκετό, οπότε και στέλνουν την μητέρα σε Δημόσιο Νοσοκομείο κατεπειγόντως, μήπως και προλάβουν τα χειρότερα!
Γενικά, τα Νοσοκομεία μας πάσχουν κυρίως στο αποκαλούμενο ξενοδοχειακό κομμάτι. Οι εγκαταστάσεις είναι συνήθως άθλιες, παλιές, εγκαταλελειμμένες. Το νοσηλευτικό προσωπικό αριθμητικά κατώτερο του αναγκαίου, αλλά με τεράστια πείρα και πολύ φιλότιμο - συνήθως. Το ιατρικό προσωπικό πολύ πιο έμπειρο και ικανό σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας.
Ο εξοπλισμός πάσχει, στον βαθμό που πάσχει ο εξοπλισμός όλου του Δημόσιου Τομέα, ειδικά τώρα που έχουν περιορισθεί δραματικά οι προμήθειες. Δεν συντηρείται όπως θάπρεπε, δεν ανανεώνεται, δεν είναι πάντα τελευταίας τεχνολογίας, υπερχρησιμοποιείται, καθώς εξυπηρετεί τεράστια μερίδια πληθυσμού, που δεν μπορούν να απευθυνθούν στα ιδιωτικά Νοσοκομεία και ιατρεία. Παρ' όλ' αυτά, συνολικά το σύστημα αντέχει και παρέχει υπηρεσίες ανήκουστες για άλλες χώρες, έστω, βέβαια, και με τις κωμικοτραγικές συνθήκες, που περιγράφει η ΣΠ.
Υ.Γ.: Για όσους δεν με γνωρίζουν προσωπικά: ΔΕΝ είμαι γιατρός ούτε κι έχω άμεση ή έμμεση σχέση με το ΕΣΥ. Απλώς είμαι πολίτης, με πολλά χρόνια εμπειρίας από την δύσμοιρη αυτή χώρα!
"Ξεκολλήστε"... Τσκ τσκ τσκ...
Συμφωνα με 2 γυναίκες και έναν γιατρό, αυτός που κάνει την επισκληρίδειο τα ζητάει κανονικά και προκαταβολικά.
Ο μαιευτήρας που συνάντησα στα απογευματινά περίμενε το κάτι τις του! Το νιώθεις. Δε σε αφήνει να φύγεις, κοντοστέκεται, διστάζει.
Δεν έλαβε τίποτε βέβαια.
Εδώ τελειώνουν οι εμπειρίες μου, προς το παρόν.
Δημοσίευση σχολίου