Και την παίρνω που λες τηλέφωνο να την προειδοποιήσω για τον κλητήρα, και είχα και κάτι νεύρα με την αδελφή σου... τι νεύρα? Άσε τώρα μη σου λέω... Ασε με, κοντεύει να σπάσει το κεφάλι μου, έχω και τις εξετάσεις σε λίγο, θα μου βγει κανένας καρκίνος πάλι... Ε, να η αδελφή σου, μήπως... δεν ξέρω, είναι και το επάγγελμα γεμάτο κινδύνους, ανησυχώ... Μήπως προτιμάει τις γυναίκες? Τι λέω? Την αληθεια λέω! Γιατί δεν βρισκει ένα καλό παιδί? Να παντρευτεί, να μπει στη σειρά της, να κάνει παιδιά? Δεν πειράζει αν γινονται καυγάδες. Γάμος χωρίς δέκα καυγάδες τη μέρα δεν υπάρχει. Τη ρώτησα αν θέλει να κάνει παιδιά και μου ειπε όχι. Και τι θα γινουν τα σπίτια? Σε ποιόν θα πάνε? Είμαι σίγουρη, προτιμάει τις γυναικες!
........................
Μαμά, ετών 65, χωρίς προσωπικούς στόχους, με την κατάθλιψη της τρίτης ηλικίας να καραδοκεί.
16 σχόλια:
Πωπω.. με άγχωσες.. τι να κάνουμε.. έτσι είναι οι μαμάδες λίγο πολύ.. η δικιά μου ασχολήται με ένα σορό πράγματα.. και πάλι βρίσκει λίγο χρόνο να ασοληθεί μαζί μου..:):)
Την καληνύχτα μου:):)
Αχ αυτές οι μαμάδες με την υπερπροστασία πάντα ανά χείρας και τα ερωτήματα-βομβαρδιστικά...
Καλή υπομονή κούκλα!
Μαμά γερνάω
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Once a mom, always a mom!
Μαλλον εκείνη χρειάζεται περισσοτερη υπομονή αυτη τη στιγμή...
...διοτι αν αισθάνεσαι ωραία και νέα αλλά όχι ατυχής, αντε να της το βάλεις στο κεφάλι!!!
Καλημέρες!!!
Χε, δεν το κρύβω αλλά λίγο πολύ τώρα ξέρεις τι θέλω να μάθω.
Και οι άλλοι το ίδιο θέλουν να μάθουν αλλά είναι πιο κουλτουριαραίοι και το έριξαν στο θέμα της μαμάς, το οποίο βεβαίως δεν είναι και το πιο καυτό, εδώ που τα λέμε
Αχα χα χα χα!!!
Bidibi, μου 'χεις λείψει!!!
Περιεργούλης εισαι, το ξέρεις?
Νομίζω ότι τη μαμά την επηρέασε η ιστορία με το συμφωνο συμβίωσης και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, τα οποία φυσικά καταπατώνται με τρόπο απάνθρωπο (ή μήπως το σωστό ειναι "καταπατούνται" ή μήπως "καταπατιούνται"... πα πα πα... μπερδευομαι)
Μπα, θυμήθηκες να κάνεις ποστ;; ;-) Το σωστό κατά τη (σωστή) γνώμη μου είναι "καταπατώνται". Εν αγνοία σου το έγραψες σωστά λοιπόν! ;-)
Όσο για τη μητέρα, αναμενόμενη κουβέντα. Δεν είναι; Τέλος, κι εμένα μου δημιουργήθηκαν απορίες, αλλά δε θα σε φέρω σε δύσκολη θέση. Ακόμα. ;-)
Καληνύχτα, καλή εβδομάδα να μας μπει, και μη χάνεσαι ρε Καρύδα!!!
ΥΓ: Σόρυ για το δούλεμα στην εισαγωγή, απλώς είχαμε καιρό να την πούμε ο ένας στον άλλον και βγαίνει όλο μαζί τώρα!!! :-)
Ναι μωρέ γμτ! Καιρό είχαμε να τα πούμε! Δεν προλαβαίνω βρε αδερφέ!
.....
Το νέο μου ειναι οτι ...μια μέρα αγορασα μία καρύδα!!! Εχει σκληρό κέλυφος, που για να το σπάσεις χρειάζεσαι τεχνική δεξιότητα και στο κέντρο της ειναι γεμάτη με ένα υγρό.
Ήταν σάπια όμως, μάλλον επειδή το εξωτερικό κέλυφος ήταν σ' ένα δυο σημεία σπασμένο, ποιος ξέρει πόσον καιρό.
Εξακολουθώ να είμαι απογοητευμένη από το φρούτο αυτό!
Τώρα εσείς γιατί ακριβώς ανησυχείτε; Αν ανησυχείτε, δηλαδή...
Για την μαμά, την αδελφή ή τα σπίτια;
Εν πάση περιπτώσει, προσφέρομαι να αναλάβω το θέμα είτε με σύμφνο συμβιώσεως είτε με όποιον άλλο τρόπο επιθευμείτε, οπότε και η μαμά σας θα ηρεμήσει, και η αδελφή σας θα τακτοποιηθεί και τα σπίτια θα εξασφαλίσουν οικοδεσπότη... Μ' ένα σμπάρο τρία τρυγόνια - κι άμα προσθέσω κι εσάς, που θα πάψετε ν' ανησυχείτε, τέσσερα!
Χμμμ... Τι λέτε;
Ψώνιο με λέτε, αλλά είμαι και φιλάνθρωπος - όσο να το πεις, είμαι και φιλάνθρωπος... ε;
:-)))
"ή μήπως το σωστό ειναι "καταπατούνται" ή μήπως "καταπατιούνται"... πα πα πα... μπερδευομαι"
Εκεί κάτω εσείς νομίζω πως το λέτε "καταπατάγονται". Εμείς εδω πάνω το λέμε "τσαλαπατιούνται".
Ανησυχούμε λίγο για τη μαμά, βεβαίως βεβαίως...
Ανησυχούμε και για σας κύριε Αστεροειδή μας... τόση καλοσύνη?... Σχεδόν δεν το πιστεύω...
;-)
Μα δηλαδή, υπερβόρειε bidibi, πόσο "εκεί κάτω" φαινόμαστε?
Δηλώνω σχεδόν βέρα Αργιτοπούλα με Αρβανίτικες, οχι και τόσο μακρινές, ρίζες.
Κι εμείς εκει κάτω το ίδιο λέμε λοιπόν.
Στο mr.di Μένει αναπάντητη η απορία γιατί (εξακολουθείτε να) είστε απογοητευμένη από την καρύδα
:-) Κι άλλος περιεργούλης!!
Μερικές οσμές μ ενοχλούν.
Η καρύδα ειναι μία από αυτές: παιδικό διατροφικό τραυμα από κάτι γλυκά με βάση την καρύδα που εφαγα κατα δεκάδες όταν ήμουν παιδί και στο τέλος τα σιχάθηκα.
Επίσης, ειναι υπερβολικά εντονη η οσμή της σε κάτι αφρόλουτρα και αρωματικά χώρου. Πνιγομαι! Δεν μπορώ ν ανασάνω.
Τέλος, εκεινοι οι καρυδοπώλες στην Αθήνα (κοντά στον εθνικό κήπο θυμάμαι έναν, στην εισοδο της Αμαλίας)... Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα φοβόμουν ότι θα ειναι βρώμικο το νερό που ανακυκλώνεται συνεχώς ώστε να μένουν δροσερές.
Αλλα οσμή που δεν αντέχω ειναι το ροδόνερο. Αλλη φορά αυτό!
:)
Κάτω η καρύδα, ζήτω η ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ :-)
:))
Βεβαίως!
Διότι ως σχεδόν βέρα Αργιτοπούλα μεγάλωσα με τις πορτοκαλιές, με την ξυνίλα του πορτοκαλιού που κόβεται πρώιμα ώστε ν αντέξει μέχρι το μακρινό "εξωτερικό" και με τη γλυκάδα του ώριμου φρούτου από τις αράντιστες πορτοκαλιές της αυλής.
Η σοκολάτα είναι σταθερή αξία.
Σοκολάτα-πορτοκάλι ειναι η πρώτη γεύση παγωτού που δοκίμασα όταν πρωτοέγινα φοιτήτρια, μακρυά από το σπίτι και φουλ ερωτευμένη με ελπιδοφόρο νέο!
Φετες πορτοκαλιού βουτηγμένες σε σοκολάτα ήταν το ατού του κοντινού ζαραροπλατείου λίγα, ευτυχισμένα, χρόνια αργότερα.
Λικέρ πορτοκαλιού (Κουαντρώ) ειναι η σταθερή μου επιλογή τα τελευταία δέκα χρόνια. Ακούγεται αθώο αλλά απευθύνεται σε ανθεκτικούς πότες!!!
Δημοσίευση σχολίου