Μερικά πράγματα που δεν αντέχω να θυμάμαι
Όταν φώναξα δημοσίως «σκάσε» σ έναν τύπο που ζητούσε συνεχώς και ακαπαύστως τη Φαντασία στη συναυλία του Νταλάρα
Όταν ήρθε να με φιλήσει για καληνύχτα κι εγώ παράστησα οτι γυρίζω πλευρό
Όταν έβαλα κάτι αφριοφωνάρες που της κόπηκαν τα πόδια
Μερικά πράγματα που με ξάφνιασαν δυσάρεστα
Όταν κατάλαβα ότι όσο περισσότερο εξηγώ τι σκέφτομαι τόσο λιγότερο θέλει να μ ακούει
Επιστήμονας που «κόβει γωνίες» για να δημοσιευσει πιο γρήγορα
Φοιτητής που στέλνει γραπτό μήνυμα με το blackberry την ώρα που του εξηγείς
Μετά από αρκετές ζεστές μέρες, πάλι κρύα και βροχές
Μερικά πράγματα που με ξάφνιασαν ευχάριστα
Είδα μία μαρμότα (γιγαντιαίος σκίουρος που σκάβει λαγούμια με δύο εισόδους και δεν πολυφοβάται)
Επιθύμησα να ξαναπιάσω τη φωτογραφική
Επιθύμησα τα ποιήματα του Ελύτη
10 σχόλια:
Χμ.. τα δύο τελευταία κι εγώ δε θα άντεχα να τα θυμάμαι..:):)
χμ.. δυσάρεστα.. αλλά δε θα με ξάφνιαζαν..:):)
α..δεν έχω δει ούτε σε φωτογραφία..
χαχα εγώ την ξανάπιασα.. αλλά είδες τα αποτελέσματα..:):)
ανεπίδεκτος στην ποίηση.. ιδικά στον ελύτη.. πρέπει να μου τον δίνουν μασιμένο..:):)
Ξανακαληνυχτούδια:):)
Μαρμότα
Kaλημέρα :)
Α! Και πού είσαι! Μην αντιληφθώ ότι κάτι δεν πάει καλά και σ'έφαγα!
mad καλεί ασθενοφόρο κεφιού όβερ
αμέσως αφεντικό!
[ίου ίου ίου ίου]
Καλά, δεν σας αρέσει εσάς η "Φαντασία"; Συνιστώ να την μελετήσετε: άκρως ρεαλιστικό τραγούδι...
Βεβαίως, να ξαναπιάσετε την φωτογραφία! Κάνε το και θα με θυμηθείτε - πολλαπλώς!
Και τον Ελύτη να ξαναπιάσετε! Επί τέλους, έπιασε Άνοιξη και μη χρονοτριβήτε: ξαναπιάστε ό,τι είναι της Ανοίξεως!
Αυτό με την πολυγαμία, πώς θα μπορούσαμε να το φέρουμε πιο κοντά μας;
:-)
Kαλέ μου MAD,
αδυνατώ να ειμαι πάντα στο τσακίρ κέφι! Συχνά είμαι ένα μίγμα χαράς-λύπης.
Μην ανησυχείς όμως. Δεν εχω αγγίξει τη διπολική διαταραχή ...εως τώρα.
Εμάς μας αρέσει η Φαντασία, αγαπητέ μας κύριε Αστεροειδή. Εκεινη την αποφράδα νύχτα όμως, ειμανε πολύ μικρή για να εχω επιγνωση της διαφοράς του ρεαλιστικού από τον φαντασιακό κόσμο... Τώρα πια ξέρω...
Σας θυμόμαστε ούτως ή άλλως, αγαπητέ.
Η ανοιξη έπιασε στα ζεστά νότια μέρη. Στα βόρεια, ειναι ακόμα στο δρόμο.
Ερχεται βέβαια... Προχτές άνθισαν οι θάμνοι με τα κιτρινα λουλούδια και σήμερα τα δέντρα με τα μωβ. Είναι συννεοημένα!
Μακρυά από την αμερικάνικη πολυγαμία!!! Ενα από τα θλιβερά φαινόμενα της χώρας, κλειστές κοινωνίες, χωρίς εκπαιδευση, εκμεταλευονται οικονομικά τα μέλη τους και βασανίζουν σεξουαλικά τα κοριτσάκια
Ούτε εγώ δεν θα άντεχα να θυμάμαι ότι ήμουν σε μια συναυλία του Νταλάρα.
Εντάξει δεν είναι και για θάνατο. Δεν υπάρχει ούτε ένας που δε γύρισε πλευρό τουλάχιστον μία φορά.
Αφού τα έχει ακόμη τα πόδια, σημαίνει ότι δεν της κόπηκαν τελικλα
Οι άνθρωποι δεν θέλουν ν΄ακούν, θέλουν να τους ακούν
Ο μπακλαβας είναι γλυκός.
Ξέρω κι άλλες κατηγορίες, πολύ σηματικότερες των φοιτητων, που στέλνουν γραπτά μηνύματα την ώρα που για τους γύρω τους συντελούνται τα μέγιστα
Τυχερή. Σε ξάφνιασαν ευχάριστα δυο επιθυμίες που ικανοποιούνται αμέσως.
Δεν του αρέσει ο Νταλάρας, βρισκει ωραία τα τραγούδια από τις Τρύπες αν και δεν ειναι ακριβώς το ειδος που αναζητεί, και μάλλον αγαπά το Μάλαμα... χμμμ :)
Λοιπόν, αυτή η συνηθεια των ψευδοαπολυτων διλλήματων απομυζά ολη μας την ενεργεια, νομίζω:
-- ή αγάπη ή καύλα...
Γιατί όχι και τα δυο? Ο συνδυασμός ειναι καλύτερος, σας διαβεβαιώ
-- ή ακούμε ή μας ακούν.
Οχι. Άλλοτε ακούμε άλλοτε μας ακούν, μερικές φορές και τα δύο. Δυστυχώς με κάποιους ανθρώπους αυτό το παιχνίδι δε λειτουργεί γιατι θέλουμε να ακούσουμε αλλα επιλέγουν τη σιωπή ή γιατί θέλουν να μιλήσουν αλλά επιλέγουμε την κώφωση
-- ή χασκογελάμε ή φανταζόμαστε το θάνατο
Δεν μου λέει ότι δεν του αρέσει αλλά ότι δεν τον ενδιαφέρει. Στα τρία ονόματα που αναφέρατε τα δυο αφορούν δημιουργούς το τρίτο όχι. Αρα η συμπαράταξη τους αναμιγνύει είδη ανόμοια :-)
αγάπη ή καύλα. Γιατί όχι τα δυο.
Ο mr.Di, απ' όσα μου λεει, δεν διαφωνεί. Η ένσταση του βρίσκεται σ' αυτό που αποκαλούν οι άνθρωποι αγάπη. Για τη καύλα δε χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να την ορίσεις, να την εντοπίσεις και να ονομάσεις τις συνέπειες της. Για την αγάπη ισχύει το ίδιο;;
Ο Mr.Di "χασκογελάει" γιατί, τις ώρες που δεν πιστεύει ότι είναι ο θεός, αποδέχεται ότι θα πεθάνει.
Κατά τα άλλα τα πάντα συγκροτούνται στη βάση των αντιθέτων. Και η γλώσσα έτσι έκανε τα πρώτα της βήματα. Οριζε τι είναι και τι δεν είναι ως προς αυτό που είχε ορίσει ότι είναι ή και αντίθετα. Μοιραία το είδος εξακολουθεί να βαδίζει στα ίδια χνάρια
Η ακούμε ή μας ακούν
Ο mr.Di δεν υποστηρίζει ότι αυτό είναι αναπότρεπτο. Και σεις όμως "μερικές φορές" διαπιστώνετε ότι αληθεύουν και τα δυο ταυτόχρονα. Αρα μάλλον δικαιούται να λεει ότι οι άνθρωποι θέλουν να τους ακούν όχι ν' ακούν.
(O mr.Di χαμογελά στη σκέψη ότι η επιστημονική σας ιδιότητα μπορεί να σχετίζεται με κάτι απ' αυτά που ανέφερε και τη στιγμή που τα διαβάζετε ψιθυρίζετε 'μα τι μαλακίες λέει ο άνθρωπος:-)
Ok, μεταφρασα το "δεν θα αντεχα" ως "δε μου αρέσει καθόλου" και όχι ως "μου ειναι αδιάφορος"
Εντάξει, ειναι ανόμοια, αλλά οπως και να το κάνουμε ο Νταλάρας εχει επίδραση οδοστρωτήρα στα τραγούδια και αποκτούν κάτι δικό του, καλό ή κακό, ας μην επεκταθούμε.
Και όμως...
Ποιο ειναι το νευροβιολογικό υπόστρωμα της καύλας? Αγνωστο.
Γιατί καυλώνουμε με τον τάδε και όχι το δείνα?
Γιατί τώρα και όχι κάποια άλλη στιγμή?
Γιατί κάποτε και όχι πλέον?
Την αγάπη την εντοπίζουμε από τη βεβαιότητα οτι μας εξανθρωπίζει.
Δε σχολίασα το ζητημα του θανάτου. Απλώς το ανεφερα επειδή το παρατηρώ στους άλλους Δε μ εχει βασανισει ακόμα.
Δεν ψιθυρίζω τίποτε κακό.
Δημοσίευση σχολίου