Μια από τις μικρές ευτυχίες είναι όταν έχεις βγει για φωτογραφίες και όλα είναι ΟΚ αλλά όχι σούπερ και έρχεται, χωρίς να το καταλάβεις, μια στιγμή που ένα γνώριμο μέρος σου αποκαλύπτεται εκ νέου και ξαφνικά
βλέπεις, και .. να τη,
η στιγμή,
η σκηνή, τη συνέλαβες ή σε κατέλαβε εκείνη.
7 σχόλια:
Σε ζηλεύω! Βγαίνεις για φωτογραφίες ε;;; Και είσαι και με ποδήλατο;;; Γαμώτο κι εγώ θέλω! Ναι πράγματι είναι ωραία στιγμή αυτή.. Καλό ξημέρωμα καρύδαααα!!
κι εγώ ξύπνησα για δουλεια... φτου!
έχε χάρη που μου αρέσει η δουλειά μου περισσότερο από τις φωτογραφίες (είμαι άθλιος σε αυτό)
Τις φωτογραφίες είπα!
Οχι τις βόλτες!
Τις βόλτες ζηλεύω γμτ :-(
Ποδήλατο? Οχι δυστυχως... Η τελευταία ποδηλατάδα ήταν με τη φιλενάδα μου πριν αρκετό καιρό... Σνιφ!...
Βγαινω για φωτογραφίες? Ναι, όποτε εχω χρόνο... δηλαδή σπάνια... Σνιφ, σνιφ!
Μη ζηλευετε λοιπόν!
Καλημέρα και στους δύο :)
Ναι, είναι μια μικρή ευτυχία, να συλάβεις τη στιγμή
:)
Και μια μικρή δυστυχία να ξυπνάς Σαββατο πρωί και να μη χωράς πουθενά...
What's that, deja-voodoo?
Αν μετρήσω τις φορές που αλλάζει η διάθεσή μου κάθε βδομάδα, θα ζαλιστώ
:-))
Δημοσίευση σχολίου