Ανθρώπινο

Πού πας; Στα Γαριδάδικα; Πέρνα.
Έχω να πάω στα Γαριδάδικα τριάντα χρόνια... Θα 'χει αλλάξει πολύ τώρα...
Ναι, ο Μαστροκώστας, ο Κρητικός. Θυμάμαι πηγαίναμε στον Κρητικό Παρασκευή και είχε μία ουρά απ έξω, τρακόσια άτομα, περιμένανε πότε θ αδειάσει τραπέζι να μπούνε. Φτηνός, σε σχέση με τους άλλους, και μια γαρίδα νούμερο ένα.
Δεν πήγαινα πολύ Ευγένεια και Χαραυγή. Πιο πολύ στα Ταμπούρια πηγαίναμε με τον αδελφό μου. Εκείνος ήταν πιο μεγάλος, εγώ δεκατρία δεκατέσσερα. Αλλά ήμουν ψηλός και δεν με καταλάβαιναν κι έτσι έμπαινα στην Αίγλη και έβλεπα τα ακατάλληλα έργα.
Ήρθα εδώ δώδεκα χρονών, όχι εδώ δηλαδή, στο Πέραμα. Παίρναμε το τραμ για να 'ρθουμε στον Περαία. Σαλτάραμε στο πίσω μέρος και κρεμόμασταν ή χωνόμασταν ανάμεσα στα βαγόνια τα μεσημέρια, όταν είχαν το εργατικό εισιτήριο. Τζάμπα δηλαδή αλλά αν μας πιάνανε την ακούγαμε.
-------
Έχει μπάσα, βραχνή φωνή, καπνίζει Άσσο κασετίνα άφιλτρο, πίνει φραπέ, έχει ηλιοκαμένο δέρμα, φοράει φτηνά καφέ γυαλιά ηλίου, είναι γύρω στα 65, φτύνει έξω από το παράθυρο του οδηγού, πετάει χαρτοπετσέτες στο δρόμο, ακούει ΟΑΣΙΣ 88 και σιγομουρμουρίζει το Πες πως μ αντάμωσες μια νύχτα σ ένα όνειρο του Κόκκοτα.