Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Ροές Κραυγές Ρωγμές Ψίθυροι Σαβίνα Γιαννάτου

Μουσική Δωματίων της Σαβίνας Γιαννάτου

Σ' ένα ανοιξιάτικο λειβάδι
Στίχοι του Γιάννη Αγγελάκα, Μουσική του Νίκου Βελιώτη και του Γιάννη Αγγελάκα, Τσέλλο ο Νίκος Βελιώτης



Γελούσες κι έλιωναν τα σύννεφα κι οι σκέψεις μου
σ ένα ανοιξιάτικο λειβάδι είμασταν μόνοι
Ξάπλωνα κι είχα το κεφάλι μου στα πόδια σου κι άκουγα το χορτάρι να μεγαλώνει

Γελούσες κι έσβηναν τα σύννεφα κι οι λύπες μου
σ ένα ανοιξιάτικο λειβάδι είμασταν μόνοι
Ξάπλωνα κι είχα το κεφάλι μου στα πόδια σου κι άκουγα το χορτάρι να μεγαλώνει
Κι όταν αγρίευε αφηνόμουν στην αγκαλιά του να με σηκώνει
.....................................................................................

Η Μαργαρίτα δεν έφτασε ποτέ
Ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, Μουσική της Σαβίνας Γιαννάτου, Ακορντεόν ο Ηρακλης Βαβάτσικας και Βιολί ο Διονύσης Βερβιτσιώτης.



Οι κάμαρες που αγαπηθήκαμε ταξιδεύουν μες στην ομίχλη
Η Μαργαρίτα ανάβει ένα κερί και κατεβαίνει τη σκάλα
Το παλιό σχολείο έκλεισε
Το φεγγάρι γράφει με κιμωλία πάνω στα τζάμια
Και αχ πώς να σου φτάσει μια ζωή μεσα στο ατέλειωτο άγνωστο μιας νύχτας του φθινοπώρου;
Κι η Μαργαρίτα κρατάει το αναμμένο κερί και κατεβαίνει τη σκάλα
Περνάει ανάμεσα στους νεκρούς της και μπαίνει στη ζωή της
"Είναι κανείς εδώ;"
ρωτάει, και ξανά
"Είναι κανείς εδώ;"
.....................................................................................

Το παιδί και οι ληστές
Ποίημα του Γιώργη Παυλόπουλου, Μουσική της Σαβίνας Γιαννάτου και του Μιχάλη Σιγανίδη, Κοντραμπάσσο ο Μιχάλης Σιγανίδης



Ήτανε ένα παιδί και κάτω από το κρεββάτι του πλαγιάζανε τις νύχτες δυο ληστές
Άκουγε κάθε νύχτα τα μαχαίρια τους άκουγε τα σκοτεινά τους λόγια
Κι έλεγε ο ένας: "Να τον πάμε στα βουνά, να τον κάνουμε ληστή"
Κι έλεγε ο άλλος: "Να του βγάλουμε τα μάτια, να τον κάνουμε τσιγγάνο βιολιτζή"
Κάθε νύχτα το παιδί, τρελλό απ το φόβο του, μες από κάμαρες και σκάλες και διαδρόμους
τους ξέφευγε για να χωθεί στην αγκαλιά της.
Κι εκείνη το παιρνε, και το χάιδευε, το κοίμιζε πάντα με το ίδιο παραμύθι:
Ήτανε ένα παιδί και κάτω από το κρεββάτι του πλαγιάζανε τις νύχτες δυο ληστές...

11 σχόλια:

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

1082 φωτογραφίες είναι πράγματι πολλές. Δεν περιμένω να τις δείτε όλες - ωστόσο, εδώ και λίγη ώρα προστέθηκαν ακόμη 4 ειδικά για σας και το συγκινητικό σχόλιο, που μου αφήσατε...
:-)

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Καλημέρα κύριε Αστερ-οειδή!
Ειδα τις μισές φωτογραφίες και είναι υπέροχες. Τα πρόσωπα είναι λιτά, τα αντικείμενα όμορφα σκηνοθετημένα.
Ευχαριστώ για τις 4 :-)

an205 είπε...

Πολύ μελωδική σε βρίσκω...
ακού αυτό....
http://rapidshare.com/files/67021008/Shantel_-_Disko_Partizani__2007_.rar.html

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Καλημέρα αν205!
Και σε ποιον δεν αρέσει η μελωδία?
Δεν ξέρω βέβαια αν βγάζεις το συμπέρασμα από το άκουσμα της Γιαννάτου. Αυτή η γυναίκα κάνει ένα πείραμα προσπαθώντας να εκφράσει το συναίσθημα όχι μόνο με τον έναρθρο λόγο ή τη μουσική αλλά χρησιμοποιώντας τη φωνή της ως ένα ακόμα εργαλείο. Σα να θέλει να κάνει τη μετάβαση "συναισθηματικός εγκέφαλος-->ηχητική έκφραση" χωρίς τη μεσολάβηση του λόγου. Είχα ακούσει "Το χέρι στη φωτιά" και είχα μείνει αποσβολωμένη.

Είναι ωραία η συνομιλία των ήχων και ακόμα περισσότερο όταν έρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Σ'ευχαριστώ για το δίσκο :)

.......................
Σήμερα είμαι πάμπλουτη!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ευχαριστώ, λοιπόν, ξανά για τα καλά σας λόγια και σημειώνω πως έσπευσα κιόλας με σημερινό post να αποκαταστήσω εικονογραφικά - και όχι, πάντως, εικονικά - την τιμή του Ναυπλίου, που μπορεί να το αδίκησα με την χθεσινή φωτογραφία...

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Πολύ πρωϊνή καλημέρα κύριε Αστερ-οειδή!
Ήθελα να σας πω λίγο για τις εικόνες σας: Στην αρχή άνοιξε η πορτούλα της μνήμης από το ποστ σας για τ' Ανάπλι. Κάπως σαν τη μαντλέν στον καφέ, για να κλέψω κι εγώ τον Προύστ και να γίνω μπανάλ!
Μετά ήρθε ένας καταιγισμός αισθητηριακής εισόδου από τις εικόνες σας στο flickr.
Τα πορτραίτα ειναι "μαλακά", όχι απολύτως εστιασμένα τα περισσότερα από αυτά που είδα, και αυτό επιτρέπει στον πόνο να εκφραστεί..
Η "σκηνοθεσία" των αντικειμένων μου αρέσει. Ας μην επεκταθώ τώρα σε λεπτομέρειες για τις γωνίες λήψης και τις πόρτες και τα καμπαναριά και τις εικόνες της πόλης (που μου αρέσουν ιδιαίτερα!) γιατι δε θα έχω και πάλι τελειωμό!

Τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ, δε θέλει πολύ για να γίνει το μικρό θεραπευτικό θαύμα της τέχνης.
Και για να φέρω τα πράγματα στη ρεαλιστική τους βάση βοήθησε και το περασμένο της ώρας, μερικά παλιομοδίτικα Μαρτίνι και η απαραίτητη δόση μελαγχολίας.
Ευχαριστώ!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Καλή μου Σοκολάτα πορτοκάλι, σας απάντησα και στα μέρη μου: Πολύ - πολύ απλά, ΕΓΩ σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!..
Και σας καλημερίζω, επίσης!
:-)

bidibis είπε...

Cool music.

Με την Ελληνική μουσική, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως είναι και ο στιχουργός του πρώτου κοματιού,ο Αγγελάκας, έχω χρόνια να ασχοληθώ.

Από ότι φαίνεται εξακολουθούν να βγαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα, είναι καταδικασμένα στην αφάνεια όμως λόγω του κιτσοειδούς κλίματος που επικρατεί στα ΜΜΕ.

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Καλήν ημέρα Bidibi!
Γέλασα με το "κιτσοειδές"! Παργματκά δε φαντάζομαι τη Γιαννάτου να μπαίνει στα τοπ-10 κανενός ραδιοφωνικού σταθμού. Ομως ειναι αρκετά γνωστή, πολύ περισσότερο απ όσο υποθέτεις!

bidibis είπε...

To ξέρω ότι είναι γνωστή, απλώ ήθελα να πω ότι έχω χάσει κάθε ελπίδα ότι μπορώ να ακούσω κάτι ενδιαφέρον μουσικά στο μπουζουκιστάν, είτε πρόκειται για τους κίτσους (καλά εδώ δεν υπάρχει περίπτωση καμια) είτε για τους κουλτουριαραίους.

Για αυτό και από Ελληνικούς δίσκου φέτος άκουσα μόνο το Φοίβο Δελληβοριά